امشب يك  دقيقه سكوت كردم

 

به هلال ماه نگريستم وچه تنها ديدم اين تن رنجيده را

 

ولي دردوآلام او... رنج من را به فراموشي سپرد. باخود گفتم :

 

يك دقيقه سكوت

 

 به خاطر قلبي كه زيرپاي كساني له مي شود كه هنوزم در زيريك سقف زندگي ميكني واون قلي هنوزم تلي ازمحبت نثارشان مي كند

 

يك دقيقه سكوت

 

 به خاطر شب هايي كه باسنگيني  نفس هايش بازهم نفس زنان خودرا به ميعادگاه عشق مي رساند تا دروعده گاه  باراني  كم نياورد

 

يك دقيقه سكوت

 

 به احترام شب هايي كه احساس تنهايي كرده وبی صدا گریه کرده است تا صدای گریه اش بساط عیش هوی پرستان را برهم نزند

يك دقيقه سكوت

 

 براي آن دل هاي مجازي كه تنها همدم غصه هايش بودند وهرازگاهی سمیع آلام بی پایانش وگاهی همدردی بادلنوشته هایش

 
يك دقيقه سكوت

 

به خاطر چشماني كه هميشه باراني ماند،آمدن همراه نيز نتواست ابرها را كنارزند

يك دقيقه سكوت

 

 به خاطركسي كه از پشت پنجره، غبار گرفتہ ، بازهم ميگويد "دوستت دارم" عشقم را باور كن"

 

يك دقيقه سكوت

 

 براي حسرتي كه دردل همراه گذاشت،باورش كردولي باترديداز پشت سيم هاي خاردار،بازهم ميگويد"صبر كن كه آنروزنزديك است"

نوشته شده در 23 / 5برچسب:,ساعت توسط ابری| |